Van i Akdamar

Miasto Van znajduje się na wschodnim brzegu jeziora Van, największego jeziora w Turcji. Legenda głosi, że założycielem miasta była Królowa Semiramida. Van (starożytna nazwa miasta: Tusba) było stolicą królestwa Urartian w IX wieku p.n.e. Region znajdował się pod kontrolą Medów a później Persów. W 331 p.n.e., Van zostało podbite przez Aleksandra Wielkiego, a po jego śmierci stało się częścią imperium Seleucydów.

Najbardziej godne uwagi w Van są: Twierdza Van Kalesi , wyspa Akdamar na jeziorze Van i koty o dwóch różnych kolorach oczu. Twierdza Van (Van Kalesi), znana również jako Cytadela Van, jest ogromną fortyfikacją kamienną zbudowaną za czasów starożytnego królestwa Urartu. Dolne części ścian zbudowano z bazaltu, błota i cegły. Tego typu twierdze były zazwyczaj używane do kontroli regionu, a nie dla obrony przed obcymi wojskami. Ruiny leżą poza granicami dzisiejszego miasta Van, które powoli odbudowuje się z serii potężnych trzęsień ziemi, które zniszczyły miasto w listopadzie 2011 r.

Akdamar jest bardzo małą wyspą (około 0,7 km ² powierzchni), w odległości około 3 km od linii brzegowej Jeziora Van. W X w. na wyspie powstał ormiański kościółek znany jako Katedra Świętego Krzyża (915-921), którego zewnętrzne ściany są bardzo bogato zdobione scenami biblijnymi.
Istnieje piękna legenda o pochodzeniu i znaczeniu nazwy wyspy. Według legendy ormiańska księżniczka o imieniu Tamar, mieszkająca na wyspie, zakochała się w chłopcu z prostego ludu. Chłopak każdej nocy pływał do niej z lądu na wyspę, kierując się światłem lampy, które ona dla niego zapalała. Gdy ojciec Tamar dowiedział się o tym zgasił lampę, zostawiając chłopca pośrodku jeziora. Mówią, że gdy tonął wołał ukochaną, a jego okrzyki "Akh, Tamar" słychać do dziś w nocy.